Mimarlık eğitimi, yalnızca forma ve mekânsal deneyime yönelik bir estetik arayış değil; aynı zamanda insan hayatını koruyan, kentlerin sürekliliğini sağlayan ve afetlere karşı dayanıklılığı örgütleyen bir sorumluluk alanıdır. Deprem kuşağında…
Deprem, çoğu zaman yalnızca bina ölçeğinde ele alınan bir risk gibi görünse de şehrin açık alan sistemi, mavi–yeşil altyapısı, mikro-topografyası, yaya dolaşımı ve kıyı/ıslak alan ilişkileri üzerinden doğrudan peyzaj mimarisinin…
Geleneksel Türk evi, yalnızca bir barınma tipolojisi değil; coğrafyanın iklimi, malzemesi ve kültürüyle yoğrulmuş hafif ama zeki bir yapı mantığının ürünüdür. Ahşap karkasın esnekliği, hımış dolgunun sönümleyici etkisi, taş zemin…
Mimari tasarımda iki güçlü disiplin çoğu zaman görünmez bir gerilim hattında buluşur: akustik konfor ve deprem güvenliği. Bir yanda insan sesinin anlaşılır, müziğin berrak, makine gürültüsünün düşük olduğu mekânlar kurma…
Afet yönetim planı, yalnız prosedür ve talimatlar toplamı değildir; mekânın bilgi ve karar üretme gücünü seferber eden, disiplinler arası bir tasarım problemidir. Deprem gibi çok aktörlü, çok katmanlı bir olayda;…
Taş yapılar, kentlerimizin hafızasıdır: camiler, kiliseler, hanlar, hamamlar, kervansaraylar, medreseler, taş köprüler, konaklar ve kıyı kasabalarının kireç harçlı taş evleri… Bu yapıların her biri, yalnız birer mekân değil, çok katmanlı…
Deprem güvenliği söz konusu olduğunda, çoğu tasarım tartışması taşıyıcı sistem, kütle kompozisyonu ve cephe çözümleri etrafında döner. Oysa bir yapının afete karşı gerçek işlevselliğini belirleyen unsurlardan biri, hatta çoğu zaman…
Ulaşım terminalleri—havaalanları, garlar, metro aktarma merkezleri, otogarlar ve iskeleler—yalnızca hareketin mekânları değildir; afetin ilk saatlerinde kentin sinir sistemi olarak çalışması beklenen kritik yapılardır. Deprem anında ve sonrasında toplumun tahliyesi, sağlık…
Depremin mimari üretime etkisi, çoğu zaman yalnızca “yönetmeliğe uyum” ve “taşıyıcı sistem” başlıklarıyla sınırlandırılır; oysa mimarlık eğitimi açısından mesele, bundan çok daha geniş bir pedagojik çerçeve gerektirir. Yapı dinamiği, mimarlık…
Deprem güvenli bir yapının kaderi çoğu zaman zeminle kurduğu ilk cümlede yazılır. O cümle, temel tipinin adı değildir; zemin-üst yapı etkileşimini (soil–structure interaction, SSI) mimari kararlara çevirebilen bütüncül bir düşünme…
Yeni bir yapının kentle kuracağı ilişkinin ilk sınavı, mimarın masasında değil, ruhsat dosyasının sayfaları arasında verilir. Deprem etkilerinin belirleyici olduğu coğrafyalarda bu sınav, yalnızca biçimsel uygunluk ya da estetik beyanlarla…
Enerji verimliliği ile deprem güvenliğini aynı anda tasarlamak, mimarlığın iki ayrı sınavını tek bir jüri önüne çıkarmak gibidir. Bir yanda karbon ayak izini düşüren, kullanım ömrü boyunca düşük enerji tüketen,…
Deprem, mimarlık ve mühendisliğin kesişiminde en sert sınamayı oluşturan doğa olayıdır. Tasarımın her aşamasında “özgür” yaratıcılık ile “kısıtlı” güvenlik gereksinimleri arasında kurulan denge, yapıların sahadaki gerçek performansını belirler. İşte bu…
Afetlerin ardından kurulan yapılı çevre iki aşamada şekillenir: önce geçici barınma çözümleri ile acil yaşam sürdürülür, ardından kalıcı yapılar ile kent ve kır yerleşimleri yeniden kurulur. Tam da bu ikinci…
Deprem kuşağında yer alan kentlerin kaderini, tek tek iyi tasarlanmış binalardan çok, tüm yapı stoğunun ortalama kalitesi belirler. Çünkü bir kentte binlerce yapı aynı anda sarsılır; bu yüzden deprem güvenliği,…
Depremler, yapının yalnızca “taşıyıcı sistemini” değil, mimari kurgunun tamamını —plan morfolojisi, malzeme yoğunluğu, cephe–iç donatı, merdiven–asansör çekirdekleri, MEP omurgası, düşey sirkülasyon, egress (tahliye) ve açık alan bağlantıları— eşzamanlı olarak sınar.…
Depremler, yapılı çevrenin içindeki zayıf halkaları acımasızca ortaya çıkarır: düzensiz kütle dağılımı, yetersiz süneklik, yanlış malzeme seçimi, kesintili taşıyıcı süreklilik, ihmal edilmiş non-strüktürel bileşenler, kopuk planlama–işletme zincirleri… Oysa doğa, milyonlarca…
Postmodern mimarlık, modernizmin tekil doğrularına ve evrenselci tipolojilerine karşı geliştirilen çoğulcu, bağlamsal ve simgesel bir dil repertuvarıdır. Tarihsel göndermeler, parçalı kütle kompozisyonları, ironik ölçek oyunları, cephede “katmanlı anlam”, kamusal alanda…