Mimarlık tarih boyunca iki büyük arzu arasında salındı: görmek ve dayanmak. Bir yapı hem göze hitap eden bir anlatı kurmak ister, hem de yerin, rüzgârın ve depremin taleplerine karşı davranışını…
Bir yapının depremde nasıl davrandığını belirleyen tek şey taşıyıcı sistem değildir; plan düzleminde ve kesitte nasıl kütleye dönüştüğü, parça–bütün oranları, boşluk–doluluk dengesi, hareket derzleri, çatı morfolojisi ve komşu yapılarla kurduğu…
Mimarlık eğitimi, yalnızca forma ve mekânsal deneyime yönelik bir estetik arayış değil; aynı zamanda insan hayatını koruyan, kentlerin sürekliliğini sağlayan ve afetlere karşı dayanıklılığı örgütleyen bir sorumluluk alanıdır. Deprem kuşağında…
Postmodern mimarlık, modernizmin tekil doğrularına ve evrenselci tipolojilerine karşı geliştirilen çoğulcu, bağlamsal ve simgesel bir dil repertuvarıdır. Tarihsel göndermeler, parçalı kütle kompozisyonları, ironik ölçek oyunları, cephede “katmanlı anlam”, kamusal alanda…