Toplumsal barınma alanları—acil durum toplanma sahaları, geçici barınma kampüsleri, kent içi barınma merkezleri, okul bahçelerinin dönüştürüldüğü afet yaşam adaları, stad–pazar alanlarının hızla örgütlendiği modüler mahalleler—deprem kuşağındaki kentlerin en savunmasız anlarında,…
Deprem, mimarlık için yalnızca “anlık bir dış yük” değildir; binanın ömrü boyunca tasarım, yapım, kullanım, bakım ve dönüşüm kararlarını etkileyen, çok katmanlı bir belirsizlik rejimidir. Bu belirsizlik, çoğu zaman yönetmeliklerin…
Deprem gibi ani ve yıkıcı afetlerin hemen sonrasında şehirlerin en kritik ihtiyacı, insanları güvenli biçimde karşılayan, yaralı–sağlıklı ayrımını hızla yapan, su–gıda–barınma ve bilgi akışını düzenleyen insani yardım merkezleridir. Bu merkezler…
Deprem kuşağındaki kentlerde mimarlık, yalnızca estetik tercihler ve fonksiyonel çözümler üretmekle görevli bir disiplin değildir; aynı zamanda kamusal güvenliğin, toplumsal refahın ve ekonomik sürdürülebilirliğin politika aracıdır. Bir kentin deprem karşısındaki…
Acil tahliye planları çoğu kez bir tesis yönetmeliği, güvenlik föyü ya da duvarda asılı şema olarak görülür. Oysa mimarlık açısından acil tahliye, tasarımın en başında verilen morfolojik, işlevsel, yapısal ve…
Deprem güvenliği çoğu zaman yalnızca mühendislik hesaplarıyla, kolon–kiriş detaylarıyla ve yönetmelik satırlarıyla özdeşleştirilir. Oysa depremin yarattığı yıkım ve belirsizlik fiziksel olduğu kadar toplumsaldır: göç, işsizlik, eğitim kesintisi, sağlık hizmetlerinde aksamalar,…